Na początku związku wszystko wydaje się być proste, jesteśmy przepełnieni miłością do partnera, a nawet całego świata. Wchodzimy w kolejne fazy znajomości, coraz lepiej się poznajemy. I w pewnym momencie zauważamy, że cechy, które nas rozbawiały, już nas irytują, te, które uważaliśmy za zalety, uważamy za wady. Co się stało? Widzimy wyraźniej, a może zmieniły się nasze oczekiwania? Być może przegapiliśmy transformację naszego partnera, a może to po prostu my się zmieniliśmy? Wszystko po trosze spowodowało, że wspólna droga, którą kroczymy z partnerem, może nas zaprowadzić w ślepy zaułek. Zatem nie idź dalej tą drogą, zawróć, jeśli to możliwe.

To, że z jakichś powodów zboczyliśmy z pierwotnie obranego kursu, nie znaczy, że nie możemy znaleźć nowej wspólnej drogi i na nowo odkryć miłości do siebie nawzajem. Pochopne decyzje o rozstaniu nie są w moim odczuciu najlepszym wyjściem, bowiem rozpad związku rzadko jest wynikiem jednej sytuacji i rzadko spowodowany jest przez postawę jednej osoby, raczej dochodzi do niego stopniowo i odpowiedzialność za niego ponoszą w wielu przypadkach oboje partnerzy. Decyzja o rozstaniu podjęta bez odnalezienia prawdziwych przyczyn problemów w związku będzie miała wpływ na nasze dalsze życie i wbrew pozorom wcale może nam go nie ułatwić. Może bowiem spowodować, że w dalszą drogę weźmiemy zbędny bagaż, który utrudni nam relację ze sobą i nowymi partnerami. Jeśli widzisz choć najmniejsze światełko nadziei dla związku, warto wyruszyć w drogę w poszukiwaniu siebie, swojego partnera i nowej wspólnej drogi. Nic nie tracisz, w najgorszym wypadku znajdziesz drogę jedynie do siebie, a ona wcześniej czy później poprowadzi Cię do Twojego szczęścia.

Pamiętaj, że szczęśliwy związek dwojga ludzi oparty jest na obdarowywaniu i przyjmowaniu, na aktywności i bierności. W tym przepływie ważna jest świadomość i otwartość na to, że: