Myślisz o rozstaniu bądź rozwodzie.
Boisz się rozstania, jednak myślisz, że rozstanie to jedyny sposób na zadbanie o siebie.
Partner bądź partnerka chce się z Tobą rozstać bądź rozwieść.
Czujesz ból, zranienie i odrzucenie, jednak chcesz te uczucia przekroczyć.

Chcesz przejść przez proces rozstania inaczej, w szacunku do siebie i partnera bądź partnerki.
Chcesz zadbać o komfort swój i swojej rodziny.
Chcesz móc w przyszłości w dobrych relacjach z partnerem wychowywać Wasze wspólne dzieci.
Jeżeli rozstanie jest naprawdę konieczne, chcesz, żeby formalności w sądzie trwały jak najkrócej.
Na etapie sprawy sądowej chcesz już wiedzieć, o co Wam chodziło.
Marzysz o szczęśliwym życiu.

Zapraszam

To, w jaki sposób pokierujemy swoim rozwodem, zależy w głównej mierze od nas samych. Z tego powodu warto się zastanowić, czy nasza decyzja o rozwodzie:

Niestety małżonkowie często na własne życzenie toczą batalie rozwodowe, najczęściej ze złości, z zemsty, z żalu, ze strachu o finansową przyszłość. Klimat przeciągania liny, zastraszania, wykorzystywania swojej sytuacji, rosnącej nienawiści panujący podczas wielu rozwodów nie służy nikomu. Podczas takiego rozwodu nie ma miejsca na szukanie odpowiedzi o jego sens. A przecież za decyzją o rozwodzie kryją się nasze niezaspokojone potrzeby. Zatem jeżeli ich sobie w porę nie uświadomimy, może się okazać, że w przyszłości nie będziemy w stanie stworzyć stabilnego, satysfakcjonującego nas związku. Byli małżonkowie często nie wiedzą, jakie były prawdziwe przyczyny ich rozwodu i co chcieli tym rozwodem osiągnąć. Niektórzy żałują. Z tych powodów tak wielu ludzi cierpi.

Być może właśnie z tych powodów warto odwrócić utarty schemat działania – najpierw sąd, później refleksja. Może warto najpierw dotrzeć do przyczyn decyzji o rozstaniu, dowiedzieć się, o co nam tak naprawdę chodzi, i czy rozwód jest tym czymś, co przyniesie nam spełnienie i umożliwi szczęście. Wtedy może pojawić się przestrzeń do odbudowywania relacji albo do uzyskania w sądzie rozwodu za porozumieniem stron. Wbrew pozorom zyskujemy w ten sposób wiele lat naszego życia.

To nie znaczy, że w trakcie czy po rozwodzie uwzględniającym potrzeby wszystkich członków rodziny nie będziemy czuli złości, żalu czy smutku, bądź, że nie będziemy mieli poczucia straty. Wymiar tych przeżyć będzie jednak inny, ponieważ klimat i sens rozwodu, a także komunikacja w jego trakcie będą nastawione na potrzeby obojga małżonków. Rozwód sam w sobie nie jest przecież ani dobry ani zły. To my nadajemy mu znaczenie, kurs i bieg.

Gdyby zatem na sytuację, która nas spotkała spojrzeć z perspektywy ucznia i zastanowić się, po co w naszym życiu pojawia się rozwód, czego mamy się nauczyć, co mamy zobaczyć, jakie potrzeby nasze i małżonka wołają o uwagę. Możemy się zdziwić, jak wiele cennych informacji o sobie otrzymamy. Każda sytuacja, a także każda nasza reakcja na drugiego człowieka może być dla nas wartością w procesie poznawania siebie. Dzięki takiej perspektywie możemy sobie uświadomić, że w naszych rękach jest to, jak pokierujemy rozwodem, czego się z niego nauczymy, i w efekcie, jak będzie wyglądać nasze życie po nim, a taka świadomość daje niewyobrażalną moc. Wtedy dociera do nas, że życie tworzymy sobie sami, choć nie na wszystko mamy wpływ. Mamy jednak wpływ, jak zareagować na to, na co nie mamy wpływu.

Przyjrzyjmy się sytuacji i sobie. Jaka jest moja rola w tej sytuacji? W jaki sposób przyczyniłam bądź przyczyniłem się do obecnego stanu rzeczy? Jakie moje potrzeby zostały w ten sposób zaspokojone? Jakie moje potrzeby wołają o uwagę? Czego uczy mnie ta sytuacja? Przed czym ostrzega? Co wnosi nowego? Jaką daje korzyść? Odpowiedzmy sobie potem na pytanie, czy chcemy ratować nasz związek, czy wolimy się rozstać. Jeżeli decydujemy się na rozstanie, to nie rańmy się jeszcze bardziej niż rani nas sama decyzja o rozwodzie, pozwólmy sobie przeprowadzić proces rozstania z poszanowaniem siebie nawzajem. Zastanówmy się nad powodami naszej decyzji, nad jej celem i konsekwencjami oraz nad tym, jak przepracować te problemy, które są przyczyną rozpadu związku tak, aby w ewentualny kolejny związek nie zabierać nadbagażu.